29 de noviembre de 2010

Citando... El club de los poetas muertos

Fui a los bosques porque quería vivir a conciencia,

quería vivir a fondo y extraer todo el meollo a la vida.

Olvidar todo lo que no fuera la vida,

para no llegar a la muerte descubriendo que no había vivido.

H. D. Thoreau
Si algunos de vosotros conocéis este poema, casi con seguridad que es debido a la peícula El club de los poetas muertos (Peter Weir, 1989), una maravilla que recientemente he descubierto. Sólo debo confesaros que es uno de los guiones más originales y que más ha hecho mella en mí en los últimos años. Os la recomiendo para los que no la hayáis visto, pues da mucho que pensar.
Pego aquí la sinopsis extraída de http://www.filmaffinity.com/
Un grupo de alumnos de un estricto colegio privado descubrirán la poesía, el significado de "Carpe Diem" -aprovechar el momento- y la importancia de perseguir los sueños gracias a un excéntrico profesor de métodos poco convencionales que les despierta las mentes.
Curiosidad: Existe un libro homónimo basado en la película escrito por N.H.Kleinbaum. Aunque me tiente no creo que lo lea, pues he leído por ahí que es idéntico a la película, sin aportar nada nuevo a la historia.

26 de noviembre de 2010

Harry Potter y las Reliquias de la muerte (Parte 1) -Sin spoilers


No me detendré a escribir toda la ficha de la película, porque, además de mi escasez de tiempo, no lo creo necesario. Pues, a estas alturas, ¿quién no ha oído hablar de esta película y las anteriores?
Alma Errante se aclara la garganta (ejem, ejem)
Fui a verla el día siguiente al estreno -el día 20- pero la reseño todavía ahora por la razón anteriormente dicha (la falta de tiempo) y, cómo no, la desidia. Y como hoy no es una excepción de esos dos factores, me dedicaré a reseñarla muy por encima.
Geniales interpretaciones. Impresionantes efectos. Inmejorable adaptación. ¿Estáis de acuerdo?
Si la anterior entrega me dejó indiferente, esta todo lo contrario: logró romper todos mis esquemas. No me esperaba tanto. No pensaba que se me fuese a encoger el corazón a pesar de saber todo lo que iba a pasar en todo momento... ni llorar en ese gran momento final del que no daré detalles, aunque me encantaría (para que veáis lo comprensiva que puedo llegar a ser).
Lo mejor: ¿No puedo decir "TODA la película"? Si es ese el caso, entonces diré que Ron, Hermione, Fred, George, Dobby y Tonks estuvieron interpretados con majestría. Otras cosas de las que no me puedo olvidar: la cantidad de veces que te mueres de risa (eso, por lo menos, juega un montón de puntos a favor del guionista) y la forma en la que se cuenta la fábula de los tres hermanos.
Lo peor: El doblaje de Hermione que, -como en la anterior película- me resulta repugnante. Aunque al final te acabas acostumbrando.
Ahora lo único que puedo pedir es que estrenen la siguiente y última parte ya!

20 de noviembre de 2010

Sii!


Hoy llegó la hora.
Empieza el final.
Mañana comentaré...

17 de noviembre de 2010

Manejando el lápiz...

Al fin me he decidido a subir algunos de mis dibujos. Estos son sobre personajes literarios (aunque más bien son de adaptaciones cinematográficas). A ver si los reconocéis.


Pista: hay dos de cada libro.



P.D.: Salieron en tonos sepia, aunque realmente son a lápiz y carboncillo. Debe ser un problema de la luz con la que los saqué :S

Un frío saúdo dende o outro lado

Estimado asasino:

Compráceme escribirche esta carta, a pesares de non saber se realmente chegará ás túas mans, porque sei que todo o que escriba nela borrarase da miña memoria dunha vez por todas. Todo o que aquí diga quedará gardado para sempre e xamais volverá aos meus tormentos, diso estou ben segura.

Para sorte para ti, ningún xuíz admitirá o meu testemuño como válido. A covardía fíxoche cravarme ese coitelo afiado polas costas co sixilo dun felino. Morrín ao instante cando no meu peito, á altura do corazón, comezou a manar sangue carmesí e caín ao chan. Así foi a túa saída da miña existencia.

Non sabes canto penso neses derradeiros segundos da miña vida. Eu estaba cociñando, coa radio ben alta mentres desafinaba cantando e movía as cadeiras. Lembro que estaba contenta porque recibira xa as notas da oposición e aprobáraa con moi boa cualificación; ese ía ser o comezo dunha nova vida, do paso de estudante a proletaria… ata que ti chegaches. Non sei se forzaches a porta ou algunha ventá, ou se simplemente tiñas a chave, pero lograches entrar, irromper na miña vida e rematar con ela. Canta incertidume!

Só me queda por dicir unha cousa: sei que fuches ti, David. Cando caín puiden albiscar uns ollos verdes reflectidos no aceiro da pota. Sei que non teño probas mellores ca esa, mais se aínda estivese viva pronunciaría ante os tribunais o teu nome, e de seguro que acertaría. Non sei que che pasou, pero hai un mes non me querías, non si? Deixáchesme desconsolada o día no que ti decidiches pór punto final á nosa relación. Entón por que agora, logo de deixarme, ao ver que son feliz con outro home, decides facerme desaparecer do mundo dunha forma tan cruel? Ignoro que especie de pracer che produciu acabar comigo. Os teus instintos sanguinarios puidéronte esta vez?

Cando pecho os ollos podo ver o teu rostro sempre medorento, a túa ollada tímida e as fazulas arroibándose coa mínima palabra. Síntoo, pero son incapaz de crer que es o mesmo ca daquela. Algunha maldade tivo que agromar no teu corazón para que fixeras iso, mudaches de persoa deixando como vestixio a fisonomía.

Xa non son quen de comprender os sentimentos dos seres humanos. Dende ese día, xa non.

Agora é tempo de dar un paso adiante e afrontar todo aquilo que me agarda ao outro lado.



Este es el relato que no envié al concurso Dillo a quen maltrata. Tenía cuatro escritos y, como sólo podía escoger tres, lo dejé fuera.

1 de noviembre de 2010

Cine: Amélie, de Jean-Pierre Jeunet


Ya sé lo que quiero ser de mayor. Quiero ser Amélie.


No me miréis con esa cara. Lo tengo muy claro después de ver esta película ayer, tras tanto tiempo deseando verla. Porque ¿quién no desea tener su corte de pelo -que le aporta ese aire mágico-, tener su carácter, su forma d
e hablar en susurros y...?


Amélie Poulain es una chica única en el mundo, pero es el modelo de como debería ser todo ser humano. Su madre se murió al caerle una persona encima y su padre le diagnosticó una cardiopatía de forma errónea que la aisló del mundo normal durante toda su infancia. Tras la muerte de su mujer, éste dedicó toda su atención a un enano de jardín.

Cuando ya es mayor de edad, Amélie empieza de nuevo su vida trasladándose a un piso y trabajando en la peculiar y encantadora cafetería "Deux Moulins" (que todos deberíamos tener al lado de nuestra casa). Amélie disfruta de esos pequeños placeres de la vida: tirar guijarros al río, ir al cine los viernes para girarse y ver la cara de los espectadores, romper la crema catalana con la cuchara o introducir la mano en un saco de cereales. Un día descubre una tarea que se une a sus aficciones: ayudar a la gente de forma anónima. Día a día, Amélie va cambiando la vida de las personas de su alrededor y todos empiezan a ser felices... Pero, ¿y ella? ¿Quién se va a ocupar de arreglar su vida? ¿Encontrará algún día a alguien con quien compartir su existencia y así poder ser feliz?

Y bien, mis queridas Almas Errantes, ¿no os ha entrado ya el gusanillo? ;)
Os la aconsejo de una forma brutal, porque es una de esas películas que nos deja con esa "sonrisa de Amélie" durante varios días y que es tan divertida y ...mágica, que te hace reflexionar mucho sobre la vida que llevamos, tan monótona e insustancial.


Podéis verla en Youtube en muy buena calidad y subtitulada (que, a mi parecer, es más agradable de ver). Y si ya la visteis podéis repetir:)


PARTE 1:http://www.youtube.com/watch?v=RcgZZ-I2hhM&feature=related
PARTE 2:http://www.youtube.com/watch?v=Jhh-USJJCIo&feature=related
PARTE 3:http://www.youtube.com/watch?v=Xu3k-H41SeA&feature=related
PARTE 4:http://www.youtube.com/watch?v=wwQPKl9AxNo&feature=related
PARTE 5:http://www.youtube.com/watch?v=vuZidaoKP5g&feature=related
PARTE 6:http://www.youtube.com/watch?v=0Cub632v1YU&feature=related
PARTE 7:http://www.youtube.com/watch?v=LluGYEDfGsY&feature=related
PARTE 8:http://www.youtube.com/watch?v=zGQw6pJER_A&feature=related
PARTE 9:http://www.youtube.com/watch?v=yhvGXOvy2oQ&feature=related
PARTE 10:http://www.youtube.com/watch?v=GbU_D-2y9t0&feature=related
PARTE 11:http://www.youtube.com/watch?v=srvvt8IOuqo&feature=related
PARTE 12 (FINAL):http://www.youtube.com/watch?v=Bl3J63UEfgk&feature=related


Repito: No os la perdáis!
P.D.: Su banda sonora es increíble!

Contador de visitas